ვენახი

ა მომიცია დალოცვილი ვენახი ჩემი,

მას მოუარე, მასში ოფლი ჩაღვრილა ბევრი,

ისე შეჰყარე რომ ამ მტევანს არ აკლდეს ერთი,

მისი ნათელით დაამარცხე ყოველი ბნელი,

და ეს ვენახი იქმნეს თითით საჩვენებელი,

ზეციდან მადლის სიყვარულის მაჩვენებელი,

გარშემო ქვითა შემოსილა მისი კარიბჭე,

ქვევით წმინდად შერაცხულა მისი საუნჯე.

ბევრი ეცადა მოეშალა ფესვი ვაზისა,

თუმც სამარეში ჩაიტანა დარდი მაგისა,

მხოლოდ შენთვის დაწერილა ასობით ტომი,

შენს თვალწინ ისევ ინაცრება ყოველი რომი.

ესე ვენახი დღეს არს ობოლი ქვეყნისა ზედა,

არა ჰყავს შემწე და ქომაგი გარდასულ დღეთა

ხოლოდ შენ ერთგან დაიბადა მრავალი ტომი,

დრო მოვა შენს ფეხთ დაიჩოქებს ყოველი ტომი.

სამების ენით განირჩევა ხორბალი - ფეტვი,

აიწონება სინანული, მცირე თუ მეტი,

სამართლიანად მიიღებს ყველა სირცხვილს და საქებს,

შუქი ნათელი მოედება მხოლოდ შენს ტაძრებს.